Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Εαυτέ μου, κάνε μου μια χάρη



Έξυπνη κίνηση, εαυτέ. 
Ερωτέψου ένα ελεύθερο αγρίμι
Εκείνο που χάζευες με μάτια διάπλατα μέσα απ' το κλουβί σου
Σε ένα κίτρινο τοπίο που ξεδίπλωνανε τα στάχια
Πλησίασέ το, τα μάτια σου πίσω από σιδερένια κάγκελα
Να καρφώνουν τη ψυχή του
Να ζωγραφίζουν το περίγραμμά του σαν φλόγες
Ερωτέψου το αδύνατο, εκπληκτική επιλογή.
Οι πιθανότητες απροσδιόριστες: ανύπαρκτες
Κοίτα την καμπυλωτή γραμμή που άφησε πίσω του το αεροπλάνο 
Ταυτίσου μ' αυτήν, προσποιήσου πως είσαι ένα σύννεφο
Κι όχι ένα υπόλοιπο μιας όμορφης πτήσης
Κάνε τον εαυτό σου να πιστέψει πως εσύ είσαι η πτήση
Κάνε ένα άλμα πάνω απ' τα σύννεφα και να.
Απλώνεται μπροστά σου το βασίλειο του μπλε.
Αφέσου στα ριψοκίνδυνα όνειρά σου και ζήσε
Σε ικετεύω, ξεστόμισε τις λέξεις δίχως να το σκεφτείς
Άσε τη μοίρα να μπλέξει τα πάντα
Μη φοβάσαι πια
Άνοιξε το σεντούκι κι ελευθέρωσε τους ανέμους
Διώξε όλες τις ελπίδες
Κι ύστερα μετάνιωσε πικρά την επιπολαιότητά σου
Βάλε το χέρι σου στη φωτιά
Ποδοπάτησε τη νωθρή πλευρά σου

Εαυτέ μου, κάνε μου μια χάρη.
Ξεκλείδωσε τη ψυχή σου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου