Μετάγγιση πνεύματος

Δε ζούσα πριν σε γνωρίσω
Αυτοενεχυριαζόμενη ήμουνα
Στις φλέβες μου δεν κυλούσε αίμα
Πάγος ήταν σφηνωμένος
και μου πονούσε τα χέρια
Δεν έβλεπα
Εθελούσια τυφλή
Σιωπές με κατοικούσαν
βαθειά… τόσο βαθειά
Τρίσβαθα
Δε μίλαγα
εθελούσια
Δεν άκουγα
εθελούσια
Ξέρεις τι είναι ψίθυροι
να σου σκάβουν το μυαλό;
Λέξεις-καρφιά να σε τρυπάνε;
Και να σε ματώνουν;
Και να μη φεύγουν;
Να σε ματώνουν;
Και να πεθαίνεις;
Και να το θέλεις;
Και να υγραίνονται τα μάγουλα σου
από τις σταγόνες της μοίρας σου;
Και να νοιώθεις την αρμύρα στα χείλη
Και να μη θέλεις ποτέ να τελειώσει;
Και ξέρεις ποιο είναι το πιο αστείο;
Μια ζωή μισούσα το αλάτι
Αλήθεια το μισούσα
Ούτε να το βλέπω δεν ήθελα
Ξέρεις πόσα πράγματα κάνω
χωρίς να συνειδητοποιώ το γιατί;
Απίστευτα πολλά
Πολλά ποτέ δε τα συνειδητοποιώ
Ξύπνησα μέσα στον ύπνο μου
από σένα όνειρο μου
Δεν κατοικούσες μέσα του
Δεν ήσουν σε μια άκρη του
Ήσουν εσύ
Εσύ ήσουν το όνειρο μου
Εσύ ήσουν το όνειρο μου
Εσύ ήσουν το όνειρο μου
Το γράφω να το βλέπω
Να το συνειδητοποιώ κι αυτό
Ξέρεις πώς σε είδα όνειρο μου
Με τα μάτια της ψυχής;
Άντρα σε είδα άμορφο…
Χορτάρι σε είδα πολύχρωμο…
Να τρέχεις μπροστά μου
σε είδα ασταμάτητα…
Να διώχνεις την πανέμορφη μετρέσα σου
για μένα
Να της σκεπάζεις το θεσπέσιο κορμί
με ένα μπουρνούζι
Να την αγκαλιάζεις τρυφερά
Κι εγώ εκεί να βλέπω
Να ματώνω
Και να μη με νοιάζει
(κενή σελίδα)
Να ζηλεύω το παρελθόν
που δεν έζησα
και που έζησες μονάχος,
νομίζοντας μαζί της
Να ματώνω,
αλλά να νιώθω σίγουρη
πως τη διώχνεις για μένα
και πως δε θα γυρίσεις
ποτέ πια πίσω σ’ αυτήν
που σου κρατούσε συντροφιά
τόσα χρόνια για μένα
Με κοίταξες στα μάτια,
καθώς την έσπρωξες από κοντά σου
Κι αυτό έχει σημασία
Μα όνειρο μου
δεν είδα τα μάτια σου
Είδα χορτάρια πολύχρωμα
Να τρέχουνε εμπρός μου
Με ταχύτητα φωτός
Κι ένα γαλάζιο τ’ ουρανού
πολύχρωμο
Όχι γαλάζιο
Τα χέρια μου σφιχτή αγκαλιά
να δένουνε εμένα
καθώς σε σκέφτομαι
Και ξύπνησα από σένα
Όνειρο μου
Και ήσουνα εκεί
Δεν είχες φύγει
Σε πίστεψα
Σε αμφισβήτησα
Σε πίστεψα ξανά
Πάλι θα σε αμφισβητήσω
Και πάλι θα σε πιστέψω
Και κάθε φορά που θα το κάνω
θέλω να είσαι εκεί όνειρο μου
Όπως σήμερα το βράδυ
που πετάχτηκα στον ύπνο μου
Ξέρεις τι συνειδητοποίησα;
Γιατί δε τρώω αλάτι
Γιατί έχω χορτάσει από δάκρυα
που τρέχουνε στα χείλια μου
και ποτίζουν τη ψυχή μου
Και πάλι τρέχουνε
πάνω στο χαρτί μου
Αλλά όνειρο μου ξέρεις κάτι;
Ελπίζω να είναι δάκρυα χαράς
Τώρα πια…

Υ.Γ.
Μου λες τίποτα δεν είναι τυχαίο
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν
που πριν τη λέξη παρελθόν
αφέθηκε στην άκρη άγραφη
μια κίτρινη σελίδα
Ξέρεις γιατί;
Για το κενό του παρελθόντος!

Δημιουργός:ΜΙΠΣ