Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Στην αιώνια αγαπημένη


Μαύρα χυτά τα μαλλιά σου
Βλέμμα βαθύ η ματιά σου
Αγνή , απέραντη η καρδιά σου
Θάλασσα πλατιά η αγκαλιά σου

Σ’ αναζητώ,
όπως ο σπόρος το χώμα

Σε θέλω,
όπως  το λουλούδι το νερό

Σ’ αρνιέμαι ,
όπως  τον ήλιο ο διψασμένος

Σε χρειάζομαι ,
όπως ο τυφλός το φως

Σε καταλαβαίνω,
όπως ο θύτης το θύμα

…τώρα που θύμα έγινα εγώ

Παντοτινή πηγή ζωής μου
Σ’ αγαπώ!
Ναι,  Αγία Μητέρα…
Κι ας μη στο λέω συχνά…
Σ’ αγαπώ!

ΜΙPS

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Αναπόφευκτη απόφαση

Σκιές σαλεύουν στον
ύπνο σου και δεν σε αφήνουν
ήσυχη ,κι όμως εκεί στην
άκρη, στέκεσαι ματωμένη
να ελπίζεις μόνο, πως στην
πραγματικότητα υπάρχει κάτι άλλο…

Τώρα πια που η απόφαση
παίρνει υπόσταση,
προσπαθώ να αναβάλω
την αναπόφευκτη συνάντηση,
και υποκρίνομαι αδιάφορα,
ότι δεν θα υπάρχει καμία
υποψία, την τελευταία στιγμή.