Δυο δρόμοι αδιέξοδοι…
Αυλακωμένης μοναξιάς
και μοναξιάς αιώνιας.
Κι αν διαλέξεις τον πρώτο;
Τα βουνά ανυπέρβλητα θωρούν
τους καημούς χαμένου κόσμου.
Στα βάθη τους ποιος νοιάζεται
να δει;
«Μην είσαι αχάριστη…
Μην έχεις απαιτήσεις…
Εδώ δε νοιάζεσαι εσύ…»
Κι ο δεύτερος;
Είναι ο πιο λιτός.
Αυτός της ευκολίας.
Τον περπατάς για χρόνια
Τον έχεις συνηθίσει
Σου φαίνεται ατελείωτος
Μα στην παραμικρή στροφή
δειλιάζεις να ξεφύγεις.
Και χάνεσαι…
Και ξεμακραίνεις…
Μια κουκίδα γίνεσαι…
Ανάμεσα στις άλλες…
Κόκκος άμμου
Σ’ απέραντο πλανήτη…
Κι αν σε ποδοπατούν τι έγινε;
Τουλάχιστον αυτοί κερδίζουνε
μια στάλα ευτυχίας…
Κι αφού εσύ δε τη μπορείς;
Ας χαίρονται οι άλλοι…
Είναι κι αυτό…
Μια στάλα ευτυχίας…
( Λόγια γραμμένα ως ένδειξη ειρωνείας για μια ακόμα μέρα απωλεσμένη
Κούφια λόγια δηλαδή… ανάξια λόγου… μήτε που πρόκειται να τα ξαναδιαβάσω…)
Δημιουργός : ΜIPS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου