Ιερή βάρκα αγκυροβολημένη,
με θέα το Αιγαίο.
Δήλος εσύ,
που γέννησες τον ΆΝΤΡΑ του φωτός,
Τον αγλαό Απόλλωνα.
Λεκάνη ΓΥΝΑΙΚΑΣ εσύ
-Της Λητούς, της κόρης των Τιτάνων-
Που πήγασες
Την έμπνευση
Την άρπα
Την πεθυμιά
Τον Θάνατο
Την αίγλη
Το παράφορο
Το ΦΩΣ
Τον έθρεψες με νέκταρ κι αμβροσία
Τον λέοντα Απόλλωνα
Τον έπλασες τόσο όμορφο
Που ο Δίας τον έχρισε
«παιδί ΦΩΤΟΣ»
Κάθε πρωί πάνω στο άρμα ΤΟΥ
Γελούσε και φώτιζε ο κόσμος
Κάθε νύχτα γέμιζε με κόκκινο καδμίου
και τάραζε πτυχές του εγκεφάλου
Όνειρα ανασταίνονταν…
Χάδια αίθρια, ανέφελα ανατριχίλας
ΘΕΕ που έκανες δηλά και ορατά τα πάντα
Έρανες με το μύρο σου κι εμέ Τη Δάφνη
ΕΣΥ Ταρραίε Απόλλωνα δώσε χρησμό
Και πίστη
Εξιλαστήριο καθαρμό
Για τα μελλούμενα
Και έλα!
Σκόρπα τον Ήλιο σου παντού
Φύσα πνοή!
Τον μύθο χάλασε
Και έλα!
Η Δάφνη σου φωνάζει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου