Από καιρό προμελετημένο το έγκλημα
Γάζωνα κάθε μέρα τον τρόπο
Δυο πυροβολισμοί τα μάτια μου
Πυρ το στόμα μου
Σκανδάλες τα δάχτυλα μου
Πεδίο βολής το σώμα μου
Από καιρό προμελετημένο το δίλημμα
«Ποιόν θα σκότωνα και γιατί;»
Σαν τον μελλοθάνατο – νιώθω – που δεν του δίνουν
δικαίωμα τελευταίας επιθυμίας
Του διοχετεύουν σιωπές
και τον σκοτώνουν εν Ψυχρώ
Από καιρό προμελετημένο το θύμα…
Δεν έχω παρά μόνο ένα στόμα,
για να καρφώνω τις λέξεις
για τόσα χαμένα πράματα
Δεν έχω παρά μόνο δυο μάτια,
για να δακρύζω ποιήματα
χωρίς να μάθω ποτέ το «γιατί»
Δεν έχω παρά μονάχα δυο χέρια,
για να κρύβομαι μέσα τους
και να συν – θλίβομαι
Δεν έχω παρά μόνο ένα κορμί,
για να το θρέφω με σημασίες
μελετημένες σαν χειραψίες
Τελευταία μου κατοικία,
σφαίρα βιδωμένη στο μυαλό,
γιατί αμάρτησα,
ας γίνει μια λέξη – τιμωρία:
ΠΥΡ!
Συγνώμη!
Το μέλλον μου αργεί πολύ ακόμα…
Θα ζήσω σαν έγκλημα ,λοιπόν…
Ζωή ΕΝ ΨΥΧΡΩ
Υστερόγραφο:
Εκείνο που θα με συντρίψει
είναι μια λεπτομέρεια
που πέρασε απαρατήρητη
"Αλίμονο, αν μαθαίναμε
όσα μας έχουν συμβεί!"
Δημιουργός: Mips
*****
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ Ανδρέα!!!!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή