Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Ζητείται παρόν



Άυλες νύχτες ακέραιες

Στιγμές κουρνιασμένες
Σε παρελθόν που δε σβήνει
Υπήρξα κάποτε κι εγώ 
Γυναίκα



Όχι … μη με παρεξηγείτε
δε σβήνω το παρελθόν
το αφήνω παρελθόν
Αυτό με έμαθε να ζω 
σε χρόνο Ενεστώτα.
Πιο γυναίκα τώρα…
-mips-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου