Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Τα άχραντα μυστήρια


Ο πανθ’ ορών και τα πάντα πληρών
ήρθε κι απόψε στη νύχτα μου…

Αγρίμι φώλιασε μέσα μου
κι ας αποκήρυξα όλα τα πάθη μου.
Τύφλωσε την αναμάρτητη λαγνεία μου
Εισήλθε στο ναό της ένθεης μανίας μου
Και κατασπάραξε τα ιερά και όσια μου

Προσμένοντας την πραγματική παραμυθία σου
Δέομαι την άχραντη φιλανθρωπία σου
Ομολογώ την άφατη χρεία σου
Δοχείο εγώ της εύνοιας σου
Προσκυνώ την μεταμέλεια σου
Και πάσχω τα μαρτύρια σου

Ανδρών άριστε, χρυσέ και άργυρε μου
με όλες τις γλώσσες θα στο λέω:
«Προσφορά, σού γίνομαι …
Στάλαξε μου υγρό πυρ
Και άσε με κατόπιν
Στο έλεος σου…»
-mips-
09/03/12

1 σχόλιο: