Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Αντίδοτο



Δηλητήριο ζωή ….
κυλούσε στις φλέβες μου το αίμα
πριν ξημερώσει και φανεί
στις γρίλιες ένα ψέμα
             ****
εφιάλτης σκοτεινός
στου μυαλού τα μονοπάτια
ένας ύφαλος ψηλός
μες τη πυρκαγιά κομμάτια
             ****
θέλω να πέσω να καώ
μα δεν είναι εφικτό
γιατί ξέρω πως πονά
του κενού η μυρωδιά
             ****
Είσαι αντίδοτο  ζωής
σαν βραδιάσει θα φανείς
μα δεν ξέρω αν μπορώ
απ’ τα χείλη να πιαστώ
             ****
Είναι η προδοσία
Μια ακόμα ευκαιρία
Να χαθώ στη σιγαλιά
Και να φύγω μακριά
             ****
Ή  να πιάσω απ’  τα  μαλλιά
Τη ζωή για μια φορά
Να ζυγίσω την χαρά
Αδιέξοδα πολλά……
-mips-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου