Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

ΡήΓμα



Λέξη είμαι.
Σκόρπια, άτακτη, δίχως εικόνες.
Μόνο ήχους  κι αρώματα  
που φθίνουν στο χρόνο.
Λέξη είμαι  για λίγες ώρες.

Ρήμα αίσθησης,
ασυναίρετου πάθους .
Πνεύμα δεν έχω,
ούτε περισπωμένη
Μόνο οξεία θλίψη.

Λέξη είμαι
από κόκκινο μελάνι,
έτοιμη να χυθώ στο χαρτί .
Υγρή και μύχια σκέψη.
Ένα σημαίνω:

 «Ε-ΛΕΥΘΕΡΙΑ»
«Λ-ΥΤΡΩΣΗ»
«Α-ΝΑΣΑ»
ΕΛΑ!
Απόψε ριγώ…

-mips-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου