Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Ευτυχία




Κλειδωμένες μνήμες
στο ερμάρι του χρόνου.
Μια μια τις ανασύρω…
Μετρημένες ανάσες μια μια.
Χαμογέλασε τόσες φορές η ζωή;


Τελικά ευτυχία εστί

κλειδωμένα παρελθόντα χείλη .

-mips-
Δημοσίευση στο περιοδικό Αντι Χ Λόγου

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)