Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

ΒΕΡΕΝΙΚΗ


Ως Κόμη, εγώ, της Βερενίκης 
χάρισμα κάνω στους Θεούς 
τα πλούσια μαλλιά μου σαν έρθεις.

Άργησες...

Ουρλιάζει η στιγμή τόσο κενό:
"Μια αγκαλιά να μη μπορώ...
Σαν ο κόσμος ν' άδειασε από ανθρώπους."

-mips-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου