Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ


Αρνούμαι να είμαι μια παρένθεση
σε παράγραφο ημιτελή!
Προτιμώ τελεία!
Πεζή πραγματικότητα!
Ξενόφερτη λέξη!
Άγραφος νόμος!
Οργισμένο τίποτα!
Ηχώ σε κενό τοπίο!
Όχι παρένθεση!
Όχι!
Προτιμώ τελεία!
Όχι τρεις!
Μία!
Μία, αλλά μοναδική!

 (Καληνύχτα στους λογικούς!
Εγώ Παραλογίζομαι!)
-mips-