Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Δίστιχα Του Έρωτα




Χαρτί στη χούφτα μου το "Σ' αγαπώ" σου.
Χριστού χέρι πια... Καρφί το "δήθεν"...
v  
Τιμώρησε με… Θάλασσα εσύ κι εγώ ο πνιγμός σου,
όσο δε λέω αντίο… Κι ύστερα ήρθε το γκρι.
v  
Ένα βλέμμα θανατώνει, όσα δεν ειπώθηκαν
Ένα βλέμμα πληγώνει, όσα έπαψαν να ζουν
v  
Διατίθεμαι σε πλήρη ακαταστασία,
κατά  αποκλειστικότητα όμως...
v  
Σκάει στα χέρια μου  εκρηκτικός μηχανισμός
Κι ένα χαμόγελο απλώνεται στα χείλη...
v  
Κίτρινο το χρώμα του έρωτα.
Μικρό κινεζάκι ρίχνει σχιστές ματιές
v
Σ' αγαπώ
Σκέτο!
v  
Σκοτώστε τον Έρωτα!
Αργός θάνατος δεν του αξίζει...
v  
Πληρότητα σημαίνει
να ζήσεις τον έρωτα μέσα από τα ιδανικά του μάτια.
v  
Κάθε μέρα που ξημερώνει
Αξημέρωτα σε θέλω…
v  
Λάσπη εγώ κι εσύ η υγρασία μου
Έτσι γεννήθηκα…
v  
Θα σε ποτίσω αμαρτία. Θα με ποτίσεις θάνατο.
Κι έτσι πιωμένοι θα αλητέψουμε…
-mips-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου