Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Γιατί Σ’ αγαπώ


Ακούω να έρχεσαι!

Τα κλειδιά σου στις τσέπες
απ’ την άκρη του δρόμου.
Τρέχω στην πόρτα.
Τα μάτια στα χέρια σου,
τα χέρια στη μέση σου
…σφιχτά…
Μην ξαναφύγεις!

Σηκώνω τα μάτια
στο κόκκινο βλέμμα
και η γη αλλάζει χρώματα.
Δακρύζει το γέλιο σου.
Με σηκώνεις ψηλά.
Με πετάς...
Κι ο κόσμος τόσο μικρός,
ο τόσο μεγάλος…

Η αγκαλιά και τα υγρά σου μάτια.

Μην ξαναφύγεις,
πατέρα μου…

- mips -

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου