Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Δίστιχα της Οργής


Μα δεν κουράστηκες πια να σκάβεις μέσα μου;
Το αίμα στην καρδιά έχει μαυρίσει. Περιμένεις πως θα χτυπάει ακόμα;

Αυτό το ελάχιστο μελάνι
στεγνώνει το ατέλειωτο αίμα μου...

Δε με αγγίζει τίποτα πια...
ΠΑΓΟΣ είμαι..

Τελευταία και σήμερα...και ακόμα δεν έχω καταλάβει,
γιατί διπλώνομαι στα δυο για όσα δεν υπάρχουν. Καληνύχτα.

Χωρίς ανάσα, άνισα πετάω μακριά
γλυκό αντίτιμο της προδοσίας

Ματώνουν τα χείλια
από δίψα για αίμα

Ορισμός Ισότητας:
Άνισα σπέρνεις; Άνισα θα λάβεις!

Ζω με καταστροφή στην ψυχή
... μη με παρεξηγείτε…

Με λέτε εύθραυστη. Δεν είμαι!
Ανέγγιχτη μόνο…

Ρωγμές στο φαίνεσθαι
Κραυγές στο είναι

Οι αράχνες στην ψυχή μου...
η δική σου εικαστική παρέμβαση!
-mips-

1 σχόλιο:

  1. Γλυκιά και φυσική,
    όπως ο καρπός
    που βγαίνει από την γη,
    δίχως φυτοφάρμακα ή επεμβάσεις με χημικά.
    Την αυθεντικότητα, την φοβούνται
    οι άνθρωποι,
    επειδή ζηλεύουν,
    όσα πρόσωπα
    Αγαπούν την ψυχή τους

    ΑπάντησηΔιαγραφή