Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

Χωρισμός


Και πάντα αναρωτιόμουν για τους ανθρώπους.
Γιατί μαζί τους.
Γιατί χώρια τους.
Μαζί τους, για να βλέπεις τα καλά τους.
Χώρια τους, γιατί δε μπορείς αλλιώς.
-mips-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου