Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Άτεχνος στίχος



ΟΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΑΤΕΧΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ, ΓΙΑΤΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ.
- mips

ΕΛΛΕΙΨΗ



Μετρώ στο ταβάνι ένα ένα τα δευτερόλεπτα ζωής χωρίς εσένα.
Αργείς αγάπη μου; 
Κλείνω τα μάτια και ψαχουλεύω όνειρα. "Να ζω για να σε σκέφτομαι".
Αργείς αγάπη μου;
Στοιβάζω στη σειρά απαρχαιωμένες θλίψεις. Πόσο σε θέλω...
Αγάπη μου...Μην αργείς.
-mips-

Τρεις φορές άτιτλο



Ζητάς το λίγο. 
Αρνείσαι το πολύ. 
Αρκείσαι στο τίποτα. 

Το κόκκινο 
των χειλιών μου
ικέτευσε:

Μη φύγεις.

- mips-

Αγρυπνία



Ορφανεύει η σκέψη
τα μάτια σαν κλείσω.

Γι’ αυτό δεν κοιμάμαι.
Μην τύχει και νιώσω την απουσία σου…

-mips-

Δήλωση



Θα 'ρθει η μέρα που δε θα ζω για να σε σκέφτομαι.

ΕΠΙΚΗΡΥΞΗ


Δολοφονήθηκε νεαρή ψυχή, με κοφτερές λέξεις. 
Η επίθεση έλαβε χώρα στην οδό «ΙΩΒΕΙΟΥ ΥΠΟΜΟΝΗΣ» σε παρακείμενη τράπεζα ,
όταν η νεαρή κατέθετε μικροποσό έμπνευσης. 
Ο δράστης διέφυγε και αναζητείται «ζωντανός ή νεκρός» –καλύτερα νεκρός.
Φορούσε blasé ύφος, γυαλιά αστιγματικής γλώσσας και κίτρινα πεζά παπούτσια.
Οιαδήποτε πληροφορία οδηγήσει στην ποιητική σύλληψη θα ανταμειφθεί .
-mips-

Πόρνη ζωή



Η ζωή χορεύει σε ρυθμούς ρετρό.
Γελά υστερικά στο πέρασμα της.
Διασχίζοντας διαδρόμους στιλβωμένους
φτηνού παρακμιακού ξενοδοχείου,
φορά τα ψηλοτάκουνα παπούτσια της
και κάνει πιρουέτες σε ιδρωμένες συνουσίες.
Θλιμμένοι εραστές της παίρνουνε πνοές.
Σκορπούν άνανδρες λεηλασίες πάνω της
κι αυτή αγκομαχά, ουρλιάζει εκρήξεις,
κλειδώνοντας στα χέρια της τα βρωμερά σεντόνια 
Στο σώμα της κυκλοφορεί ρέον παρελθόν,
στις φλέβες της δεν έχει άλλο αίμα. 
Κάθε μέρα μια σταγόνα χύνεται
καλύπτοντας επίμαχες λεπτομέρειες 
μιας στυγερής δολοφονίας 
που κάποιοι ανεγκέφαλοι ρομαντικοί
ακόμα προσπαθούν να εξιχνιάσουν


Κι όταν το πτώμα της πια γυμνά υπέροχο θα βρουν
Οργή θα νιώσουν για το τέρας που τη ρούφηξε
Κι αυτή ευθύς κοιτώντας τους στα μάτια
Θα πει ψιθυριστά μια φράση :


«Κατάρα στους νεκρούς που ξέχασαν να ζήσουν!»
-mips-

Απαύγασμα

Πάντα θαύμαζα τους ανθρώπους που με λίγες λέξεις, έλεγαν μεγάλα λόγια. Όχι από κείνα τα ωραία...από κείνα που κατακάθι γίνονται, καθώς απολαμβάνεις τον καφέ πικρό.