Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Αγρυπνία



Ορφανεύει η σκέψη
τα μάτια σαν κλείσω.

Γι’ αυτό δεν κοιμάμαι.
Μην τύχει και νιώσω την απουσία σου…

-mips-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου