Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

ΑΜΑΡΤΙΑ





Κάθε νύχτα ξεσκονίζοντας τα παλιά έπιπλα 

ξεθάβω το γραμμόφωνο της αμαρτίας. 
Αφήνω να παίζει νότες απόκοσμες, ηδονικές. 
Απομακρύνομαι, πηδώντας στο ένα μου πόδι. 
Η αθωότητα απλωμένη στο πάτωμα 
τσαλακώνεται στο πέρασμα σου, 
μα δε με νοιάζει. 
Η αμαρτία είναι γλυκιά... 

- mips-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου