Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Στην αιώνια αγαπημένη


Μαύρα χυτά τα μαλλιά σου
Βλέμμα βαθύ η ματιά σου
Αγνή , απέραντη η καρδιά σου
Θάλασσα πλατιά η αγκαλιά σου

Σ’ αναζητώ,
όπως ο σπόρος το χώμα

Σε θέλω,
όπως  το λουλούδι το νερό

Σ’ αρνιέμαι ,
όπως  τον ήλιο ο διψασμένος

Σε χρειάζομαι ,
όπως ο τυφλός το φως

Σε καταλαβαίνω,
όπως ο θύτης το θύμα

…τώρα που θύμα έγινα εγώ

Παντοτινή πηγή ζωής μου
Σ’ αγαπώ!
Ναι,  Αγία Μητέρα…
Κι ας μη στο λέω συχνά…
Σ’ αγαπώ!

ΜΙPS

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου