Άτεχνος στίχος

ΟΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΑΤΕΧΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ, ΓΙΑΤΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ.

- mips

ΕΛΛΕΙΨΗ

Μετρώ στο ταβάνι ένα ένα τα δευτερόλεπτα ζωής χωρίς εσένα.

Αργείς αγάπη μου; 

Κλείνω τα μάτια και ψαχουλεύω όνειρα. "Να ζω για να σε σκέφτομαι".

Αργείς αγάπη μου;

Στοιβάζω στη σειρά απαρχαιωμένες θλίψεις. Πόσο σε θέλω...

Αγάπη μου...Μην αργείς.

-mips-

Τρεις φορές άτιτλο

Ζητάς το λίγο. 

Αρνείσαι το πολύ. 

Αρκείσαι στο τίποτα. 

Το κόκκινο 

των χειλιών μου

ικέτευσε:

Μη φύγεις.

- mips-

Αγρυπνία

Ορφανεύει η σκέψη

τα μάτια σαν κλείσω.

Γι’ αυτό δεν κοιμάμαι.

Μην τύχει και νιώσω την απουσία σου…

-mips-

Δήλωση

Θα 'ρθει η μέρα που δε θα ζω για να σε σκέφτομαι.

ΕΠΙΚΗΡΥΞΗ

Δολοφονήθηκε νεαρή ψυχή, με κοφτερές λέξεις. 

Η επίθεση έλαβε χώρα στην οδό «ΙΩΒΕΙΟΥ ΥΠΟΜΟΝΗΣ» σε παρακείμενη τράπεζα ,

όταν η νεαρή κατέθετε μικροποσό έμπνευσης. 

Ο δράστης διέφυγε και αναζητείται «ζωντανός ή νεκρός» –καλύτερα νεκρός.

Φορούσε blasé ύφος, γυαλιά αστιγματικής γλώσσας και κίτρινα πεζά παπούτσια.

Οιαδήποτε πληροφορία οδηγήσει στην ποιητική σύλληψη θα ανταμειφθεί .

-mips-

Πόρνη ζωή

Η ζωή χορεύει σε ρυθμούς ρετρό.

Γελά υστερικά στο πέρασμα της.

Διασχίζοντας διαδρόμους στιλβωμένους

φτηνού παρακμιακού ξενοδοχείου,

φορά τα ψηλοτάκουνα παπούτσια της

και κάνει πιρουέτες σε ιδρωμένες συνουσίες.

Θλιμμένοι εραστές της παίρνουνε πνοές.

Σκορπούν άνανδρες λεηλασίες πάνω της

κι αυτή αγκομαχά, ουρλιάζει εκρήξεις,

κλειδώνοντας στα χέρια της τα βρωμερά σεντόνια 

Στο σώμα της κυκλοφορεί ρέον παρελθόν,

στις φλέβες της δεν έχει άλλο αίμα. 

Κάθε μέρα μια σταγόνα χύνεται

καλύπτοντας επίμαχες λεπτομέρειες 

μιας στυγερής δολοφονίας 

που κάποιοι ανεγκέφαλοι ρομαντικοί

ακόμα προσπαθούν να εξιχνιάσουν

Κι όταν το πτώμα της πια γυμνά υπέροχο θα βρουν

Οργή θα νιώσουν για το τέρας που τη ρούφηξε

Κι αυτή ευθύς κοιτώντας τους στα μάτια

Θα πει ψιθυριστά μια φράση :

«Κατάρα στους νεκρούς που ξέχασαν να ζήσουν!»

-mips-

Απαύγασμα

Πάντα θαύμαζα τους ανθρώπους που με λίγες λέξεις, έλεγαν μεγάλα λόγια. Όχι από κείνα τα ωραία...από κείνα που κατακάθι γίνονται, καθώς απολαμβάνεις τον καφέ πικρό.

Χωρισμός

Και πάντα αναρωτιόμουν για τους ανθρώπους.
Γιατί μαζί τους.
Γιατί χώρια τους.
Μαζί τους, για να βλέπεις τα καλά τους.
Χώρια τους, γιατί δε μπορείς αλλιώς.
-mips-

ΟΡΦΕΑΣ ΠΕΡΙΔΗΣ - Ο ΚΑΦΕΣ

Πάντα θαύμαζα τους ανθρώπους που με λίγες λέξεις, έλεγαν μεγάλα λόγια. Όχι από κείνα τα ωραία...από κείνα που κατακάθι γίνονται, καθώς απολαμβάνεις τον καφέ πικρό.

Τα ανείπωτα

Τι κι αν η Ποίηση είναι καταφύγιο,

αγρίμι όταν είσαι…

Τι κι αν ο Κόσμος είν’ ηλιόλουστος,

σαν τρέμεις και κουρνιάζεις.

Την νύχτα μήδε αγέλες σε κρατούν, 

μήδε η λύσσα για θηράματα - αυταπάτες.

Την νύχτα σαν μπεις στο καταφύγιο,

ουρλιαχτά σου μόνο, τα λόγια.

Αυτά που δεν γράφτηκαν 

και δε θα γραφούν ποτέ.

Ανάξια λόγου, ανάξια λόγια…

Για τούτο είν’ άξια η ποίηση.

Για όσα έγραψες και έπειτα κατάπιες.

Γιατί αγρίμι είσαι. Στόχος να καταπίνεις.

Αυτά που δεν ειπώθηκαν και δε θα ειπωθούν ποτέ... 

-mips-

Αυτοσαρκαστικόν

Τη μέρα που θα βρω τον Άντρα 

-των ονείρων μου, 

ελπίζω να ξυπνήσω.

Γιατί πολύς ο ύπνος, αδερφέ… 

Κι εγώ σαν το λαχείο που δεν έπαιξα 

κι ελπίζω να κερδίσω.

-mips-

Φυγή ΙΙ

Η νύχτα είναι της Σιωπής.

Μυρωμένη μυριάδες σίγμα.

Η νύχτα είναι της Φυγής.

Στολισμένη λεπτομέρειες ασήμαντες

- Μυριάδες πάλι.

Μια λεπτομέρεια μόνο απέδρασε:

Κάθε νύχτα που σωπαίνεις,

εγώ πενθώ τις φυγές που δεν μπόρεσα.

-mips-

Δίλημμα

Πως να σε ξεπεράσω;

Με ή χωρίς εσένα;

Εν Ψυχρώ

Για ένα δε σε συγχωρώ. 

Που μου σκότωσες τον Έρωτα

-mips-

Αγαπώ

Αγαπώ. 

Βυθίζομαι σε χυμούς ζωής.

Αγαπώ. 

Πνίγομαι σε λίμνες θανάτου.

- mips-

Σιωπή ΙΙΙ

Ο Έρωτας γεννιέται και πεθαίνει σιωπηλά.

-mips-

Επιθυμίες

Δικαίωμα μου να αρνούμαι τη στιγμή.

Δικαίωμα σου να μου στερείς το μέλλον.

Υποχρέωση καμιά κανείς. 

Στον Έρωτα υπάρχουν μόνο «Θέλω».

- mips-