Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Νυχτερινή ανασκαφή


Είσαι γήινος!


Σαν το χωμα που σε γέννησε

σαν τη ριζα που σε εθρεψε
από λάσπη πλασμένος στα χέρια μου



Θα ήθελα να φυτρώσω μεσα σου

να γίνω σάρκα από την σάρκα σου
να φέρω εγκόλπιο τον σπόρο σου
να ονειροπαίρνομαι στη χώρα σου 
μόνο χώμα από το χώμα σου να ζω..
-mips-

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ


Προς τους Αξιότιμους

Έλληνες « πρίγκιπες»,



Φαντάσου τόση πλάνη 
που πίστεψα
πως βατράχια κι άνθρωποι 
έχουν τα ίδια ένστικτα.
Μοναδική τους ομοιότης
πως χάφτουν μύγες.
-mips-

ΕΜΠΟΡΙΚΟΝ


-Θέλω την ψυχή σου!

-Δεν έχω
-Θέλω τότενες το κορμί σου!
-Δεν έχω
-Πως ζεις;
-Ζω
-Δώσε μου …
-Δεν έχω
Κλειστά! 
Όλα «κλειστά λόγω θλίψης»
-mips-

Στιγμή άπνοιας


Μετά από την εγκατάλειψη τι άλλο να προσμένεις;

Κρεμάστε επιτέλους μια πινακίδα « Κατεδαφιστέον» 
να ξέρουμε κι εμείς οι έγκλειστοι πώς θα φερθούμε!
-mips-

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Στον άγνωστο Χ.


Σ’ ένα φτηνό ξεκοιλιασμένο στρώμα
μου πήρες σώμα, αίμα, δέρμα…
θνητέ μου έρωτα … …
χαρίσματα σου!

Μου άφησες τουλάχιστον στο χέρι την ψυχή..
-mips-

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Για Σένα Ποίηση…



Σε ανασάλεμα της πρώτης σκέψης 

Έρχεσαι Εσύ, Τέχνη της Ποιήσεως… 


Μέθης συναπάντημα 

που ξεριζώνεις οργασμούς της θλίψης 


Ακολασίας παραμιλητό 

που συγχωρείς σπασμούς της μνήμης 


Νεκροφιλήματος αγίασμα 

που αγγίζεις των ζωντανών τις σάρκες 


Αμαρτίας προσμονή 

που καθαγιάζεις των ψυχών το θρήνο 


Νόστος μεταμέλειας 

που συνεπαίρνεις των ερώτων πάθη 


- Άβυσσος η ψυχή των Ποιητών… 


- Αβυσσαλέα εσύ της Τέχνης Ποίηση 

Φύλαγε τα παιδιά σου… 

-mips-

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Αίνιγμα


Στον ναό της ψυχής μου σε συνάντησα 
Στον θρόνο της ύπαρξης μου σε ύψωσα
Ως κάτοικο της ανάγκης μου σε λάτρεψα
Ως αθάνατο Θεό στη μήτρα μου σε κυοφόρησα
Έσκυψα και προσκύνησα 
στη γωνία των χειλιών σου φιλί προδοσίας
και μετά ανάμεσα στα στήθια μου
στους χτύπους της καρδιάς μου
σε σταύρωσα και σε αποκαθήλωσα
για να λυτρωθώ από το αίνιγμα :
«Δική σου η Ανάσταση ή δική μου τελικά;»
-mips-