Tου Έρωτα και της Ψυχής

Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω

ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία

ποῦ πλήγωσε θανάσιμα

κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

Αποστασία

Ξέρεις πως είναι να νιώθεις την αγάπη
να γλιστράει μέσα από τα δάχτυλα σου;

Να στυλώνεις το μάτι στο φευγιό της
και να βλέπεις μόνο τα ίχνη στην άμμο
καθώς τα σβήνει ο άνεμος;

Να την ακούς να ξεμακραίνει
και συ ακόμα να νομίζεις
πως στέκεσαι όρθιος και την κοιτάς;

Να γλείφεις το αίμα στα χείλη
Να κυλάει η πίκρα στο στόμα
και η λύσσα να σου σκάβει το μυαλό;

Να θες να στάξεις από παντού
χιλιάδες "μη φεύγεις αγάπη μου"
και να σφαλίζει το στόμα σου
η αναθεματισμένη ανάγκη ανάσας;

Σωριασμένος νιώθεις...

παιδί που μόνο για μια στιγμή ανάσανε νιώθεις

νεκρική σιγή και ουρλιαχτά μαζί νιώθεις

εκκωφαντικά δάκρυα να νομίζεις πως είναι σιωπές νιώθεις

παγωμένη απελπισία να καίγεσαι νιώθεις

χίλια μαχαίρια να μπήγονται μέσα σου νιώθεις

αγέλη λύκων να κατασπαράζει τα σωθικά σου νιώθεις

αίμα πηχτό να τρέχει από τα μάτια σου νιώθεις

πυρηνικό όλεθρο να σε εξαϋλώνει νιώθεις

χίλιες σφαίρες να σκάνε ταυτόχρονα πάνω σου νιώθεις

ήρωας που ξεψυχά με την πατρίδα στο στόμα νιώθεις

οι σάρκες να σκίζονται και να τις τρώνε τα όρνεα νιώθεις

χίλια κομμάτια στο σύμπαν σπαρμένα νιώθεις

χίλιους τρόπους να πεθαίνεις νιώθεις

-όσοι και οι τρόποι που αγάπησες -

Κι εσύ Γυναίκα;

Εσύ που χίλιες φορές ευχόσουν να νιώσεις;

Τώρα που έφυγε;
Τώρα, γιατί νιώθεις γυναίκα χωρίς αιτία;
-mips-

Οι θεριστές

Κάτσε στη γωνίτσα σου, Μαρία. Σώπαινε!
Αύριο που θα μιλάνε οι θεριστές κοίτα τον ήλιο.
Στείλε ένα χάδι στα σύννεφα κι απομακρύνσου.
Δικαίωμα να μιλούν μόνο αθώοι. Εσύ σώπαινε…

Τα σωθικά σου για μαξιλάρι που κραυγάζουν.
Τις τύψεις σου για προσκεφάλι κράτα μόνο,
για όσα έμαθες και τόσο δειλά τα έσπειρες
μα δεν τα πότισες, μην τύχει και θεριέψουν.

Άλλωστε, κοινή αλήθεια:
Οι τύραννοι τους θεριστές θερίζουν.
- mips -

Οι μοναχικοί άνθρωποι

Eπικίνδυνα μονάχοι ,
αξιέραστα πεπαιδευμένοι .

Αφήστε τους. Μακριά να μείνετε .
Αλλιώς…
Κολλητικά θα ενταχθείτε στην τρέλα τους.
Προσέξετε. Γιατί…
Οι μοναχικοί άνθρωποι
βλάπτουν σοβαρά την ψυχραιμία σας.
Ιωάννα Σαμαρά
-mips-

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015

Σπουδή στα "αντικλείδια"

Μη ζητάς

να ξεκλειδώσεις

τους στίχους.

Χάθηκαν τα κλειδιά.

Ποτέ δεν υπήρξαν,
παρά μόνο αντικλείδια.

Ένα για κάθε λέξη.

Έπειτα,
τα έφτυσε ο ποιητής

σε βαθύ υπόνομο.

Από τότε όλοι

βυθίζονται σε απόπατους
και κομπάζουν σημαίες μύχιες.

Απατώνται οικτρά.
Τα κλειδιά ακόμα κι ο ποιητής
τα ξέχασε.

Άλλωστε τη σημασία έχουν τα κλειδιά,
όταν οι πόρτες είναι ορθάνοιχτες.
-mips-

Επιθυμίες

Θέλεις σιωπές

Eγώ κραυγάζω

Θέλεις σπονδές

Εγώ επαναστατώ

Θέλεις στιγμές
Εγώ αιώνα
Θέλεις έρωτα
Εγώ φυγή
Πόσο μοιάζουμε…
-mips-

Οι αναμάρτητοι

Οι αναμάρτητοι πάνε στον Παράδεισο
Οι κολασμένοι ερωτεύονται
-mips-

Σε στάδιο απεξάρτησης

Αφήνω τη ζωή να κυλάει.
Και τα καρφιά στις χούφτες.
Ένα χρόνο τώρα.
Δε σταματούν το αίμα.
-mips-

Μελαγχολία

Το αληθινό πρόβλημα του μελαγχολικού ανθρώπου είναι πως εκτιμά μόνο όσα δεν έχει.
- mips -

Εγωισμός

Είχα μάτια κάποτε και έβλεπα σε κάθε ζωγραφιά τον δημιουργό της.
Είχα μύτη και ένιωθα τα αρώματα περαστικών –και μη.
Είχα στόμα όπου ρέμβαζαν στίχοι αγνώστων ποιητών.
Είχα αυτιά για τις σπαρμένες κραυγές ολούθε- τις σιωπές.
Χέρια είχα κι αφή να αφουγκράζομαι οδύνες και χαρές.
Πόδια καρφωμένα είχα και έχω στο «πάντα» που ποτέ δεν ήρθε.
Έτσι ακίνητη κινώ τις ζωές σας αγαπημένοι μου.
Αγαπημένοι μου εσείς που κινώ τις ζωές σας, μα δεν το νιώθετε.
Μάτια, μύτη στόμα, αυτιά, χέρια σας , φριχτός εγωισμός .
Παραδοχή σε στίχους που δεν διαβάζετε εσείς αγαπημένοι.
- mips -