Πανσέληνος

Φως στην ενδοχώρα της ψυχής αχνοφέγγει…

Είναι οι φλόγες των κεριών που τρεμοσβήνουν;

Είναι η αιωνιότητα των στιγμών ανάμεσα σε γη και φεγγάρι;

Είναι το χάδι της πανσέληνου που σβήνει

μέσα στην ανάσα των αισθήσεων;

Είναι μια μαγική μελωδία γεννημένη

από τη λάμψη των ματιών σου;

Είναι ένα ταξίδι σε θάλασσα γαληνεμένη

πέρα από τα σύνορα των ονείρων;

Είναι η ψυχή που αφήνεται να αιωρείται

ανάμεσα σε ανεκπλήρωτες επιθυμίες;

Είναι οι δρόμοι που δεν περπατήθηκαν

και οι στιγμές που έσβησαν από κόκκινη βροχή;

Είναι ένα  χάδι σ’ αυτά που δεν έζησες, μα τόσο ποθούσες

Τα αφουγκράζεσαι, τα αγγίζεις, τα βουτάς στην καρδιά σου

και αφήνεσαι στο μεθύσι των συναισθημάτων

Ακουμπώ ένα χάδι σε όσα δεν έζησα

Σε όσα δεν ένιωσα

Σε όσα δεν είπα

Μοναδικό σημείο αναφοράς , κοινό για τους δυο  μας , η πανσέληνος

Μου λες την κοιτώ και σε βλέπω.

Σου λέω την κοιτώ και σε βλέπω.

Και έτσι κοιταζόμαστε στα μάτια ψυχή μου,

κι ας είσαι τόσο μακριά…

Δημιουργός: MIPS