Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Πεπρωμένο



Ήρθες χθες αργά 
μες τη ζωή μου τη μεστή
από λάθη άνοστου παρελθόντος 
που νόστο γύρευε στη θλίψη

τροφή της λήθης μου εστάθης
να μου θυμίσεις πως
με ιάματα του πάντα και του πριν
δε φτιάχνεται ο άνθρωπος

Ιθάκη μου πρόσφερες στις χούφτες σου
και γω σα διψασμένο έρμα
έγλυψα αρμύρα των δακρύων σου
κατάπια την μισαλλόδοξη σκέψη σου 
έρανα με ελπίδα το κορμί σου
γονάτισα στην ύπαρξη σου
και μέθυσα...

Έλα και αύριο αργά...
να δεις τα αναφιλητά σου μέσα μου...
Θα πιω ακατέργαστα τα λόγια σου...
Θα λάβω κοινωνία τα φιλιά σου...
Θα εξομολογηθώ τα πάθη σου...
Θα σταυρωθώ στα πόδια σου...
Θα αναστηθώ στα χέρια σου...

Έλα...
Μα φρόντισε να είναι αργά...
Αλλιώς δε θα προλάβω
"το φυγείν, το αδύνατο"

-mips-

3 σχόλια: