Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Διάλογος με τον θάνατο



Σ’ ένα σκοτωμένο «σ’ αγαπώ»
βούλιαξα.
Ένα σκοτωμένο «σ’ αγαπώ» έγινα.
Πάλι.
Θεριό μέσα μου ο θάνατος
Σκίζει τις σάρκες να βρει φευγιό
Κι εγώ ψελλίζω…
«Μη μ’ αφήνεις μόνη…»
Όχι.
Πάλι.
Μόνη.
-mips-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου