Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Άνισοι εραστές



Όταν ο Έρωτας αργοπεθαίνει, μη φοβηθείς!
Οι Ερασιτέχνες με πτώματα δεν ασχολούνται.

Φτιάχνουν παράδεισους
και καταπίνουν τα κλειδιά.
Με βλέμμα που γυαλίζει
χαμογελούν σαρδόνια
στο θάνατο που νίκησαν.
Στους Ερασιτέχνες
πρέπουνε γυμνές αλήθειες.
Όχι ταριχευμένες επαφές,
αραχνιασμένες φρεναπάτες,
λαχανιασμένα ψέματα
και σάπιες υποσχέσεις.
Οι ερασιτέχνες δεν πενθούν
Κλείνουν το μάτι πονηρά
και φτιάχνουν παραδείσους
για άξιους συλλέκτες  λήθης
Οι Ερασιτέχνες πίσω δε κοιτούν
Ξεχνούν τους άυλους σακάτες
Και πλέουν ήρεμοι και λάγνοι
σε αχόρταγα πελάγη ευτυχίας

-mips-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου