Η ζωή χορεύει σε ρυθμούς ρετρό.
Γελά υστερικά στο πέρασμα της.
Διασχίζοντας διαδρόμους στιλβωμένους
φτηνού παρακμιακού ξενοδοχείου,
φορά τα ψηλοτάκουνα παπούτσια της
και κάνει πιρουέτες σε ιδρωμένες συνουσίες.
Θλιμμένοι εραστές της παίρνουνε πνοές.
Σκορπούν άνανδρες λεηλασίες πάνω της
κι αυτή αγκομαχά, ουρλιάζει εκρήξεις,
κλειδώνοντας στα χέρια της τα βρωμερά σεντόνια
Στο σώμα της κυκλοφορεί ρέον παρελθόν,
στις φλέβες της δεν έχει άλλο αίμα.
Κάθε μέρα μια σταγόνα χύνεται
καλύπτοντας επίμαχες λεπτομέρειες
μιας στυγερής δολοφονίας
που κάποιοι ανεγκέφαλοι ρομαντικοί
ακόμα προσπαθούν να εξιχνιάσουν
Κι όταν το πτώμα της πια γυμνά υπέροχο θα βρουν
Οργή θα νιώσουν για το τέρας που τη ρούφηξε
Κι αυτή ευθύς κοιτώντας τους στα μάτια
Θα πει ψιθυριστά μια φράση :
«Κατάρα στους νεκρούς που ξέχασαν να ζήσουν!»
-mips-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου