Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Στον άγνωστο Χ.


Σ’ ένα φτηνό ξεκοιλιασμένο στρώμα
μου πήρες σώμα, αίμα, δέρμα…
θνητέ μου έρωτα … …
χαρίσματα σου!

Μου άφησες τουλάχιστον στο χέρι την ψυχή..
-mips-
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

2 σχόλια:

  1. Katerinanina28 Φεβρουαρίου 2012 στις 2:17 μ.μ.

    de sou phre tou edwses......
    esy tou do8hkes arxika mporese aytos o 8nhtos na ta parei!
    as einai xaroumenos twra pou se aggixe, esena th idea kai esy me metanoeis, kati sou afhse, sto telos 8a er8ei o lagariasmos... panta erxetai exallou...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Unknown29 Φεβρουαρίου 2012 στις 2:28 π.μ.

      Δεν υπάρχει μετάνοια για όσα ζούμε... για όσα δε ζούμε μόνο.. Έχεις δίκιο!
      Ο λογαριασμός ενταύθα κείται!
      Σε ευχαριστώ για την σκέψη σου!
      :)

      Διαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)