Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση
στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.
Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.
θαυμαστή ποιητική απεικόνιση του θάνατου....του βιολογικού...αλλά και της εμμονής... της επιθυμίας ( κρυφού καημού, παρά την γνώση ότι είναι αδύνατο)να κρατήσει(ς) ζωντανά τα αισθήματα πέρα από την άκρη του θανάτου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΖωή χωρίς αγάπη: Ζωή νεκρή.
ΔιαγραφήΣας ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο σας στην καθόλου όμορφη "ποίηση" μου.
ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφή