Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ι



Ζωγραφίζω την φυγή μου.   
Μιας σιωπηρής αλήθειας κλειδοκράτορας. 
Δεύτερη φορά λιποτάκτης.   
Χρωματίζω τρία γαλάζια φιλιά 
και μόνο εγώ ξέρω το γιατί. 
Σου είπα κι άλλοτε. 
Μη με πλησιάζεις.
Σκιά είμαι  
και τέσσερις φορές 
πετώ για σένα. 
Με πέντε ανάσες κάθε νύχτα σ' αποχαιρετώ. 
Μισή ντουζίνα παρελθόν.  
Εφτά λεπτά μου θέλησες. 
Οχτώ  . 
Την ένατη με πέθανες. 
Φεύγω τώρα... 
Αντίο! 
-mips-

1 σχόλιο:

  1. ΥΠΕΡΟΧΟ! Με άγγιξε όσο δε μπορείς να φανταστείς!Συγχαρητήρια και αστείρευτη έμπνευση!Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή