Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Άνιση νύχτα


Οι νύχτες που κλαίω
δε σου ανήκουν.
Είναι δικές μου!
Μόνο δικές μου!
Μοναδικό απόκτημα
εφ' όρου ζωής!

Υγρό μαξιλάρι το λάφυρο,
όταν πεθαίνω για σένα
τις νύχτες...
Εξαίρεση στον κανόνα σου,
τα δάκρυα μου.

Μπορείς να κοιμηθείς ήσυχος τώρα...
- mips -

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου