Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Φτηνή ενδοσκόπηση ΙΙ



Μου λένε: «Δε μιλάς, μόνο γράφεις!»
Τι πιο ανόητο από το να μιλάς σε μυαλά κωφάλαλα!
Και με την ανοησία είμαι δεσμευμένη χρόνια. Δεν έχω τίποτα μαζί της.
Και όπως οι κωφάλαλοι , δικαιωμένη από τη φύση μου κι εγώ.

Ζωγραφίζω δίχως στόμα, αν και τυφλή.

Μια πεταλούδα ήρθε και κάθισε στα χείλια μου.
Φοβάμαι μη την τρομάξω.
Τα νύχια μου φαγώθηκαν, ξύνοντας πληγές.
Δε μιλάω… Τι να πω…
Ίσως, κάπου, κάπως, κάποτε, κάποιος ακούσει τις σιωπές μου.
-mips-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου