Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου τὴ συσκότιση

στίχους ἰσχνοὺς θὰ ἐπιδείξω
ἀποκλεισμένους ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ τοὺς προηγούμενους θὰ κλαίει.

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Η Ζωή... Ανάποδα
























Πεθαίνεις και ο θάνατος γεννιέται

Τώρα πλησιάζεις
Ακούς το χτύπο της καρδιάς του
Συντονίζεσαι

Φοβάσαι
Και ο φόβος σου μουδιάζει το μυαλό
Μωραίνεσαι

Ύστερα συνηθίζεις
Κι η ζωή σου άξαφνα
Γίνεται βαρετή

Συστείνεται σαν εραστής
Σκαμπανεβάζει τη ζωή σου
Ενώ εσύ ασφυκτιάς

Τώρα σου είναι άγνωστος
Είναι αυτό που όλοι ξέρουν
Μα κανένας δε μιλά

Γεννιέσαι και ο θάνατος πεθαίνει


Δημιουργός : M.I.P.S.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου